بررسی ریتم در ترجمه‌های فارسی آثار کریستیان بوبن مورد مطالعه: ترجمه‌ی مهوش قویمی از Geai و Isabelle Bruges (ابله محله) و ( ایزابل بروژ)

این مقاله به بررسی ریتم در ترجمه‌های مهوش قویمی از آثار کریستیان بوبن می‌پردازد. بوبن اندیشه‌ای ساده و صمیمانه را در قالب سبکی ساده و فارغ از جمله‌های پیچیده و کلمه‌های پرطمطراق بیان می‌کند؛ نوشته‌های او سرشار از جمله‌های کوتاهی است که ریتم آرام یا تند آن‌ها بیانگر احساس و اندیشه‌ی شخصیت‌هاست. از دیدگاه هانری مشونیک هر متن ریتم خاص خود را دارد که نقشی اساسی در معنازایی آن ایفا می‌کند؛ وظیفه‌ی مترجم کشف عناصر معنازایی در متن اصلی و سپس بازآفرینی آن در ترجمه است که مشونیک از آن به عنوان «مطابقت بوطیقایی» (Concordance poétique) بین متن اصلی و ترجمه یاد می‌کند. بررسی ترجمه‌ی دو داستانِ ابله محله و ایزابل بروژ نشان می‌دهد هرچند مترجم به دلیل تفاوت‌های زبانی یا رعایت قواعد درست‌نویسی گاهی از ریتم متن اصلی فاصله گرفته اما در بازآفرینی ریتم و نشانه‌های شفاهیت (Oralité) متن موفق شده است.